Komentarze do:
Sześć dni

Przyznam, że zaczęłam to czytać z nieco mieszanymi uczuciami. Już na wstępie zdenerwowało mnie zachowanie księdza, to jego irracjonalne wtrącanie się - jednak to zaliczam na plus względem opowiadania, ponieważ jest to jakaś emocja, w jakiś sposób mnie to poruszyło. Zachowanie i wścibstwo księdza faktycznie było wkurzające, lecz zrozumiałe, jeśli tylko dotrą się do końca. Co do Janka i Marysi, ich "romans" rozwijał się bardzo szybko, może nieco za szybko, tak samo niezbyt poruszyły mnie sceny erotyczne pomiędzy nimi. Cały czas miałam wrażenie, że to czy tamto można by rozwinąć i rozbudować, bo zdarzenia przeskakują między sobą tak szybko, że w zasadzie nie ma czasu, żeby się na nich skupić. Randka, kwiaty, kolacja... Można by to nieco zmienić, rozbudować, zatrzymać sie na chwilę - np edytować fragment, gdy trzeciego czy czwartego dnia Janek przychodzi do Marysi - no bo wiecznie tylko te kwiaty, mnie by to znudziło. Rozumiem zamysł fabuły, ale brakuje mi tu mimo wszystko nieco rozbudowania postaci oraz opisu niektórych sytuacji. Już nie wspomnę o Marysi, która uciekła z randki, gdy tylko pojawił się ksiądz... Znów brakło mi tu pociągnięcia tego wątku nieco dalej. Teraz myślę, że gdyby Janek faktycznie ją zamordował, to pomyślałabym, że sama sobie na to zasłużyła... Ale może właśnie o to Ci chodziło, aby pokazać taką kobiecą naiwność i niedojrzałość? Wtedy miałoby to jakiś sens... Z kolei samo zakończenie rekompensuje wszystko i nagle całe opowiadanie nabiera sensu i bardzo, bardzo mi się podoba. A jednocześnie pozostawia pewien niedosyt - to opowiadanie ma, moim zdaniem, potencjał na coś dłuższego. Gdyby to odpowiednio rozbudować, to ja bardzo chętnie sięgnęłabym po tego typu książkę. Przyczepie się jeszcze tylko do fragmentów erotycznych... Nie zrobiły na mnie wrażenia. Przeczytałam je, tak ot, żeby zobaczyć, co będzie dalej. Zero ładunku emocjonalnego, napięcia. Cały ten tekst aż się prosi, żeby go rozbudować - tak samo dialogi.

Zakończenie zdecydowanie najlepsze. No i polecam posiedzieć jeszcze nad tym, rozwinąć. Bo czuję, że mogłoby być jeszcze lepsze ;)

Tekst jest w porządku. Naprawdę, jedyne, co mi najbardziej przeszkadzało, to zbyt słabo rozwinięte wątki i dialogi. Reszta jest ok. Pozdrawiam!

Od: Pióroman Katarzyna B

Opowiadanie czyta się przyjemnie i szybko, wciąga czytelnika tak, że ciężko się oderwać od czytania. Dialogi były naturalne (jedynie może z wyjątkiem dla księdza), narracje była spójna, rytm czytania był równy, w żadnym momencie opowiadanie nie zwolniało czy nie przyspieszyło za bardzo. Muszę przyznać, że koniec opowiadania był zaskakujący, na początku nie spodziewamy się tragicznego zakończenia, podoba mi się przewrotność tego, że to ksiądz został przez Marysię nazwany mordercą, mimo tego, że tak naprawdę to Janek chciał zabić dziewczynę. Myślę, że historia jest wiarygodna, mogła się wydarzyć, pojawiająca się jak stalker postać księdza wzbudza w czytelniku niepokój i taki trochę dreszcz, to jest duży plus. Postacie były dobrze zbudowane, tak samo jak cały utwór, były wiarygodne, na początku miałam jedynie problem z księdzem, ale teraz po przeczytaniu całości rozumiem dlaczego był taką dziwną postacią. Bardzo podobały mi się opisy, w ogóle prowadzenie narracji jest dobre. Zakończenie jest zaskakujące i nowatorskie. To opowiadanie skłania do myślenia czy ksiądz mógł zrobić coś, żeby uniknąć tragedii, coś skutecznego, co nie kończyło by się śmiercią chłopca, trochę przychodzi mi tu na myśl grecka tragedia, w której często wskazywano podobne rozwiązanie: obie opcje są równie złe tzn czy złamać tajemnicę spowiedzi czy w inny sposób zatrzymać tragedię tzn zabić chłopca.

Od: Pióroman Lucida Intervalla

Pod względem językowym opowiadanie wydało mi się całkiem w porządku – zarówno dialogi, jak i opisy czytało się bardzo płynnie. Przez tę łatwość w czytaniu też nie jestem pewna, na ile tak naprawdę byłam zainteresowana losami bohaterów. Już właściwie przy pierwszym fragmencie zaczęłam podejrzeć, że ksiądz pewnie usłyszał coś „ciekawego” podczas spowiedzi, dlatego tak przestrzega bohaterkę przed tym chłopakiem. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że nie za bardzo angażuję się w historię emocjonalnie – byłam jedynie ciekawa, czy moje podejrzenia się potwierdzą.
U mnie brak zaangażowania głównie wynika chyba z tego, że wszystko dzieje się szybko i dość powierzchownie. Romans – chłopak przynosi kwiaty, jest przystojny, pociąga dziewczynę, w końcu dochodzi do seksu. Czy nie byłoby ciekawiej, gdyby Marysię pociągało coś więcej, niż sprezentowane kwiaty i wygląd? Skoro jest piękna, myślę, że znalazłoby się wielu podobnych amantów. Co w Janku było tak wyjątkowego? Jakiś magnetyczny szczegół, którą uwiódłby ją, zahipnotyzował i zwiódł jak drapieżnik ofiarę? Podobnie w przypadku wątku zbrodni brakuje mi pewnych szczegółów. Przez większość historii w ogóle nie czuć narastającego napięcia – ksiądz jedynie chodzi za dziewczyną i próbuje jej coś powiedzieć, nie robi jednak nic poza tym. Nawet śmierć Janka jest przypadkiem. Ksiądz przejmuje się losem dziewczyny, pewnie z każdym kolejnym dniem denerwował się coraz bardziej – czy więc analogicznie każda jego próba interwencji nie powinna być bardziej desperacka? Gdyby nie tylko zaglądał przez okno do mieszkania, ale rzucił w nie kamieniem; gdyby Janek nie przewrócił się przez przypadek, ale ponieważ ksiądz próbował go obezwładnić? Gdyby ksiądz stanowczość księdza wzrastała, pewnie też wzrosłoby napięcie Marii. Może w ogóle rozbudować historię tak, by Maria sama już nie wiedziała, czy wierzyć księdzu, czy swoim uczuciom do Janka?
Ogólnie uważam, że historia ma bardzo duży potencjał. Jest też całkiem sprawnie napisana. Jedyne, czego mi zabrakło, to może właśnie większego zwrócenia na psychologię postaci – uwzględnienie pewnych procesów oraz do jakich czynności mogą one zmusić postaci. Wydaje mi się, że mogłoby to wzmocnić wiarygodność historii i wzbudzić napięcie podczas czytania.
Pozdrawiam i życzę dalszej owocnej pracy!

Od: Pióroman Writerka

Witaj,
początek niezbyt mnie zaciekawił. Piękne blond warkocze, piękną kobietę i zaraz po tym piękne zielone oczy - dużo powtórzeń. Znajdź jakieś inne słowa opisujące postaci.
Historia mało wiarygodna. Morderstwo zaplanowane w hotelu? Gdzie ktoś coś mógł usłyszeć, gdzie kamera nagrała z kim dziewczyna weszła do hotelu i gdzie wiadomo na kogo był pokój wynajęty? Miał zamiar tak zostawić ciało? Czy je wynieść? Tylko jak, żeby nikt niczego nie zauważył?
Bohaterowie sztuczni, żadnego nie polubiłam za to każdy mnie strasznie irytował. Janek, taki straszny morderca, który wszystko zaplanował a zapomniał o kajdankach?
Opisu świata w którym rozgrywa się opowiadanie jakby nie było. Mogę sobie wyobrazić hol hotelu i to wszystko. Nie wiem czy akcja rozgrywa się w małym, czy dużym mieście, nie wiem jaka jest pora roku, czy świeci słońce czy deszcz. Jak wygląda kawiarnia, gdzie poszli na kawę? Jak wygląda mieszkanie Marysi? Jak wygląda pokój w hotelu.

cytat

„Jego sms-y świadczyły o tym, iż wciąż chce z nią być.”

- mógłbyś podać treść tych smsów, żeby czytelnik sam mógł ocenić czy faktycznie Janek z nią chce być.
Sceny erotyczne słabe. Nigdzie nie było czuć pożądania.
Scena ze śmiercią Janka za to doprowadziła mnie do łez. Łez śmiechu.
Fajny pomysł, żeby dzień pierwszy, wyjaśniający zachowanie księdza, był na samym końcu.
Pozdrawiam

Od: Pióroman Monika Mara

Witaj drogi autorze!

Co ja mogę tutaj napisać? Po tego typu lekturze? Czy gdybym napisał, że jestem w pozytywny szoku, mimo że z początku byłem bardzo negatywnie nastawiony, oznaczałoby to, że tekst jest więcej niż dobry? Tak, chyba tak. Bo faktycznie ten tekst obudził we mnie emocje, owszem tego typu emocje niskich lotów (erotyka i przemoc oraz skandal) są proste w użyciu, ale nadal trzeba umieć umieścić je w tekście. Co nie jest już rzeczą prostą. Dialogi dobre, proste i zwięzłe. Szybko czyta się cały tekst, bez większych problemów. Ciekawe powtórzenia związane z oglądaniem się w lustrze młodej dziewczyny idącej na romantyczne spotkanie z Janem. Popularny zabieg podsumowania historii na końcu, a tym samym przedstawiając jej prawdziwy początek. Jednak i tak bardzo dobrze umieszczony i ukazany.

Erotyka na kulturalnym i realistycznym poziomie, bez niepotrzebnych upiększeń czy wyolbrzymień. Akcja i świat przedstawiony na poziomie zadowalającym, bo przecież, całe opowiadanie jest tutaj akcją podzieloną na 6 dni. Rozterki młodej i pięknej kobiety oraz księdza proboszcza, który choćby chciał, to nie może nic zrobić prócz gadania, co w sumie jest cholernie smutnym elementem tej historii. Nawet bardzo. Bo czytelnik może zadań sobie pytanie, a ile razy taka sytuacja miała miejsce na prawdę... albo po morderstwie? ... Przerażająca wizja.

Na koniec. Czy mam jakieś rady? Raczej nie, bo jest to krótkie opowiadanie z dramatycznym zakończeniem. Tutaj nie mogę w niczym podpowiedzieć, bo za nim na dobre historia się rozkręciła, to się zakończyła.

No nic, życzę dalszej weny i do następnego przeczytania!

Nie poprawiam, bo sam jestem z tego noga.

Od: Pióroman Zczarny

Cześć, Autorze.

Początek zaczynasz od dialogu, jest jakaś sprawa, jakieś pytanie, więc coś się dzieje. Później trochę tłumaczysz, ale nie ma tego za dużo i jest nieco zabawne, więc nie razi. Dalej pod koniec strony zmieniasz punkt widzenia jakby z dziewczyny na księdza i to chyba nie jest zbyt dobre rozwiązanie, bo może powodować dysonans. Dzień drugi, a później dzień trzeci, na końcu mam nadzieję, że wyjawisz co stało się tego pierwszego. Myślę, że nie potrzebnie tak wszystko tłumaczysz, wystarczyłby opis Marysi przed lustrem, wspominanie pierwszego pocałunku, a następnie przyglądanie się sobie w bardziej wyzywającej kreacji i może zamiana bezbarwnego błyszczyku na mocno czerwoną szminkę, to dałoby czytelnikowi do myślenia i pozwoliło samemu połączyć kropki. Inaczej niektórych z nas to zawiedzie, bo będziemy się czuli jak dziecko prowadzone za rączkę. Jedynym usprawiedliwieniem w zabiegach jak Twój byłoby zawarcie zabawnych lub błyskotliwych myśli lub opisów, czego w tym akapicie nie uświadczyłem.

cytat

„ubrany w dżinsy i adidasy. Wyglądał nieziemsko! A ten jego uśmiech. Zniewoliłby dosłownie każdą. ”

- nie wiem czy piszesz serio czy się zbijasz.

cytat

„Chciała, by na kawie się nie skończyło. By przyjął jej zaproszenie do domu.”

- nie wiem po co znów to wałkujesz, skoro już o tym było.

cytat

„Co gorsza ponownie wtrącał się w nie swoje sprawy. Co on sobie myśli!”

- tu znów przyjmujesz ten ton jak z bajki dla młodszych i nie wiem czy chcesz zrobić z tego utworu parodię czy piszesz to na serio. Końcówka dnia trzeciego intryguje i chce się czytać dalej. Także ogólnie wrażenia jak dotąd są na plus. Opis seksu znów wydaje się być jakiś nie do końca poważny. Proboszcz za oknem mnie rozwalił. ;-D To jak później opisujesz tę scenę, wychodzi bardzo komediowo i po prostu nie mogę pozbyć się uśmiechu z twarzy. Mam nadzieję, że taki był Twój zamysł.

cytat

„A jej pierwszy raz był najwspanialszy na świecie, mimo interwencji księdza”

- znów rechoczę. ;-) Ten utwór to groteska - nagle mi zaświtało. Już za drugim razem miałem wrażenie, że za bukietem róż pojawi się proboszcz, bo te momenty są do siebie tak podobne, że aż prosi się, by coś się w nich zmieniło, ale tym razem znów jest Janek.

cytat

„ a on uwielbiał kobiety”

- widzę, że coś jeszcze nam tu szykujesz.

cytat

„Słońce płonęło, a ona wraz z nim.”

- to nawet było całkiem obrazowe, aż poczułem, że w jakiś sposób nie do końca pasuje tu klimatem. Zgonu Janka nie sposób przyjąć na poważnie i znów się śmieję. :-)

cytat

„Patrzyła w jego oczy, które były równie martwe, jak otaczający go zewsząd marmur.”

- to było mega, śmieję się coraz głośniej. Jest i dzień pierwszy. Ej, końcówka jest super! Dałeś czadu, nie spodziewałem się tego, po tym utworze. Powiem Ci, że zafundowałeś mi niezłą huśtawkę emocji z takiego niepoważnego humoru wskoczyliśmy na dreszczyk. To już mój siódmy utwór w tym konkursie i przy tym bawiłem się najlepiej. Poprawiłeś mi nastrój, zwłaszcza tym humorem. Dzięki. Zastanawiam się czy moje wcześniejsze rady są nadal aktualne, bo to jak piszesz i tłumaczysz myślenie w jakiś sposób kreuje te postacie i chyba pasuje do tej estetyki i gatunku, którymi podążasz. Są one na swój sposób oryginalne. Gratuluję naprawdę udanego utworu. Pozdrawiam.

Od: Pióroman red earth

Pierwsze co mi się rzuca po przeczytaniu, to że trochę przesadziłeś z tym mordowaniem. Wystarczyłoby, że robi chłopak porno bez świadomości dziewczyny. Aczkolwiek po chwili pomyślałam, że Janek mógł okłamać duchownego. Widać po tej "spowiedzi", że z niego udany mąciwoda. Aczkolwiek wtedy

cytat

„To było wspaniałe, jak mógł mówić o swoich myślach i czynach bez żadnych konsekwencji. To było jak balansowanie na cienkiej linie, zawieszonej nad przepaścią.”

ta linia się nie zgadza. Wracając do tematu morderstwo jest czymś tak rzadkim dziś, że umieszczanie go w fabule często doprowadza do tego, że wydaje się to oderwane od rzeczywistości. Zamordowanie Marysi wzbudza mniej emocji niż, gdyby jej nagie wideo miało się znaleźć w sieci. Co najmniej taka jest moja reakcja.

Zakończenie mnie mocno rozczarowało.

Początek był zaskakujący. Nie spotkałam się jeszcze z postacią księdza, która chodzi za wiernym, by udzielić dobrej rady. Ogólnie muszę powiedzieć, że podoba mi się jego postać. Jest taki niezdarny, dodaje mu to realizmu. Za pewne pierwszy raz spotkał się z sytuacją, gdy musi chronić kogoś ze swoich wiernych. Idiota nie pomyślał nawet, że w sumie to nie była spowiedź, więc tajemnica go nie obowiązuje. (Założę się, że niektórych czytelników to irytowało, ale dla mnie jest zabawne.) Spowiedź jest wtedy gdy jest żal za grzechy, a tu tego żalu bardzo wyraźnie nie było.

Wiarygodność historii... Cóż psuje ją ten wątek morderstwa. Nie mówię tu o nieszczęśliwym wypadku, aczkolwiek widowiskowe roztrzaskane czaszki... Ja wiem, że czasem można takie rzeczy zobaczyć w filmach klasy B, lub w filmach o superbohaterach. Sęk w tym że trzeba naprawdę dużej siły by roztrzaskać czaszkę. Upadek ze schodów raczej nie da rady. Pęknięcie owszem jak najbardziej. Roztrzaskanie... hmm obstawiałabym, że trzeba upaść z 10 pięter.

Jeśli chodzi o imersje. W sumie niby opowiadanie mi się podoba (4/5), ale jakoś nie chciało mi się czytać póki nie dotarłam w końcu do dnia trzeciego. Przerywałam czytanie dwa razy.

Jeśli chodzi o początek to zgodnie z zamiarem autora podejrzewałam tego niezdarnego klechę o nieprzyzwoite zamiary. Jako ateista wręcz kibicowałam tej możliwej linii rozwoju fabularnego. Aczkolwiek nie czuje się zawiedziona tym, że ksiądz okazał się dobry.

Pozdrawiam i mam nadzieję na więcej twojej twórczości.

Od: Pióroman ble ble

Hej. Sam tytuł jest całkiem zachęcający. W końcu, bo inne były raczej meh i nie służyły do niczego.

Natomiast tak jak fajnie jest, że dałaś jakiś opis, wydaje mi się, że kilka wyrazów o tym czego możemy się spodziewać zamiast ogólnikowego stwierdzenia (zupełnie odwrotnie od tytułu) mogłoby zadziałać lepiej.

"Dzień drugi" - też fajnie, od razu rodzi się pytanie co się stało z dniem pierwszym : ) Sprytnie, sprytnie, szanuję.
"nie chodzę już do szkoły, a dzieci nie mam" - mega dobre. Taka zakamuflowana, subtelna ekspozycja. Zupełne przeciwieństwo leniwego pisania. Szanuję jeszcze bardziej.
Co więcej, chyba pomyliłem się w kwestii opisu. Bo tak naprawdę ten opis (w połączeniu z pierwszymi zdaniami tekstu) wprowadza suspens, a przy tym jak mistrzowsko prowadzisz ekspozycję i cały tekst, odbieranie treści stąd i wrzucanie do opisu wcale by nie pomogło. Ale jesteś przebiegła, boże jak ja Cię uwielbiam :D
Jeśli chodzi o twój styl, również znakomity. Moim zdaniem nie ma się do czego przyczepić, wręcz przeciwnie. Świetnie się czeta i świetnie wykorzystujesz pióro (tudzież klawiaturę).
"– Co nie dla mnie, a niby dla kogo? – krzyknęła. – Janek jest najlepszy na świecie.

" Ksiądz patrzył na Marysię, a przed oczami wciąż miał dziewczynkę z piegami oraz pięknymi długimi blond warkoczami. " - oh ty cwaniaku. I teraz pytanie, czy ksiądz ma do niej afekt, czy się po prostu o nią troszczy jak o dziecko. Nie łatwo oddać coś takiego i napisać w przekonujący sposób. Tobie się udało. Wielki szacunek.
" Dzień trzeci" - zegar tyka. Bardzo fajny zabieg, który również rzadko się sprawdza. Tu chyba jednak pasuje jak ulał.
Btw, nie pamiętam kiedy czytałem coś co wzbudziło u mnie realny suspens. I nie mówię tylko o pióromanach. Ty to robisz, gratuluję.
" Sukienka miała zachęcić Janka do bardziej śmiałych kroków. A ona pierwszy raz w życiu była przygotowana na oddanie się mężczyźnie" - te niuanse relacji. Super, że to umieszczasz ( tym bardziej, że większość ludzi nie ma o nich pojęcia). Nadaje to realizmu, pogłębia immersje, podbija twój autorytet, wynosi styl na zupełnie inny poziom, a do tego pełni funkcję edukacyjną.
Mega dobrze prowadzisz akcję, od poznania Janka i go przedstawienia, po wtrącenie księdza (bo na razie tu jestem).
" Ksiądz zaś podszedł do Janka i szepnął mu coś do ucha. A on tylko zaśmiał się i odszedł." - that is very interesting s hit. Nie mogę się doczekać żeby się dowiedzieć co będzie dalej.

Odrzucają mnie zwykle opisy seksu, romansów itp. W twoim wykonaniu jednak nie mogę przestać ich czytać. Są bardzo dobre (przynajmniej moim zdaniem). Ani niedoszacowane, ani przesadzone, kurde molek jakimś cudem znajdujesz idealny balans i równowagę. Na pewno wrócę do tego tekstu po wskazówki. (w sensie tylko warsztatu pisarskiego)
" Dzień piąty
Maria stała przed lustrem" - to swoją drogą jest bardzo fajna klamra kompozycyjna. Kurcze, narzędzia, które stosujesz i sposób w jaki to robisz są nie z tej ziemii. Poważnie. (Jak dotąd najlepszy utwór jaki czytałem w konkursie. Inne nawet nie stoją blisko. Tak naprawdę nawet nie stoją daleko, po prostu się nie liczą. Wybacz, ale poważnie. Wydaje mi się, że piszę całkiem nieźle, ale i tak to co wyprawiasz sprawia, że będę chciał tu wrócić, zanalizować ponownie i podchwycić kilka rzeczy)
W ogóle też, znakomicie przedstawiłeś postacie. To znaczy, bez zbędnych faktów, np kim są, co robią. Jedynie to co istotne. Twój styl daje wszystko co potrzeba, ale jednocześnie pozostaje oszczędny - w jak najlepszym sensie tego słowa. Większości pisarzy bardzo tego brakuje. To trudna sztuka.

Dzień szósty - co się stanie, co się stanie.
Eh, i mamy tragedię. Niby śmierć w żaden nadzwyczajny sposób, a jednak twoje pisanie uczyniło z tego coś specjalnego i wyjątkowego, mimo, że pozostało rzeczywiste. Bardzo gratuluję i bardzo szanuję. Tym bardziej, że świat, który opisujesz nie jest czarno- biały,. tylko ma odcienie. To może być kwestia odbiorcy docelowego, ale mnie akurat bardzo to bierze.

I mamy jeszcze dzień pierwszy. Miłe, nieoczekiwane zaskoczenie, zobaczymy co przyniesie.
Ależ plot twist. Nice. Bardzo bardzo ładnie napisany tekst. Albo nawet nie - to jest coś więcej niż przeciętnie, ładnie napisany tekst. Moim zdaniem to co napisałaś jest naprawdę znakomite. Pomysł, warsztat, wszystko wykonane poprawnie i podniesione kilka poziomów wyżej, nice.

Od: Pióroman Fortune

Zacznę wyjątkowo od podsumowania, bo chcę od razu podkreślić, że uważam za bardzo ciekawy zabieg, który zastosowałaś, a mianowicie odwrócenie opowiadania historii, czyli poznanie 1. dnia i genezy wszystkich wydarzeń dopiero na końcu opowiadania. Podoba mi się także pomysł z moralnym konfliktem wewnętrznym księdza, który musi wybierać między zapobieżeniem zbrodni a utrzymaniem tajemnicy spowiedzi. Czytając tekst i wiedząc, że jest zaliczony do kategorii kryminału, spodziewałam się jakiegoś zwrotu akcji na końcu, ale nie takiego, także udało Ci się mnie zaskoczyć ;D
Początek mnie zainteresował i chciałam dowiedzieć się, jak dalej rozwinie się sytuacja. Jedyne do czego mogę mieć zarzut to sama wymiana zdań na początku, która w pewien sposób zasugerowała mi, że tekst będzie się odnosić do problemu pedofilii, czego oczywiście nie robi, jednak myślę, że jest to wina wzmianki o dzieciach i łapaniu za rękę. W pierwszym momencie byłam przez to trochę negatywnie nastawiona, ale zaraz potem okazało się, że zupełnie niesłusznie ;P
Co do bohaterów. Myślę, że mogłabyś poświęcić im troszkę więcej czasu. Postać księdza jest, moim zdaniem, wystarczająco przybliżona czytelnikowi, ale Marysia i Janek już mniej. W kwestii Marysi nie do końca rozumiem motywy jej zachowań. Jest 20-paro letnią dziewicą, co sugeruje jedną z dwóch rzeczy: albo kieruje się wartościami, które w pewien sposób "nakazały" jej poczekać z pierwszym razem do momentu, w którym będzie pewna swojego partnera, albo jest w ogóle nie zainteresowana tematem lub nie miała wcześniej tzw "kandydatów". Według tekstu Marysia jest atrakcyjną kobietą, co wskazywałoby raczej na pierwszą opcję, jednak nie zgadza mi się to z jej podejściem do całej sytuacji - jest bardzo zdeterminowana, żeby stracić dziewictwo z mężczyzną, którego zna najwyraźniej od 1-2 dni i praktycznie nic o nim nie wie. W niektórych momentach zachowuje sie też nazbyt dramatycznie. Mam na myśli fargment, w którym wybiega z kawiarni po jednym zdaniu księdza. Ta sytuacja wydawałaby się bardziej naturalna, gdyby między bohaterami było trochę więcej interakcji, które dopiero po chwili doprowadziłyby do takiego wzburzenia Marysi.
O Janku nie wiemy prawie nic, ale wydaje mi się, że to mógł być zamysł, który miał nam pokazać, że Marysia także niewiele o nim wiedziała - więc Janka nie ruszam ;P
Dialogi czasem są zbyt pospieszane. Np. "Janek jest najlepszy na świecie", czy "To moja sprawa z kim się spotykam, niech ksiądz da mi spokój" - to jest trochę związane z przesadnym dramatyzmem Marysi. Chodzi mi o to, że takie słowa mogłyby jak najbardziej paść w podobnej dyskusji, jednak myślę, że miałoby to miejsce dopiero po wymianie paru zdań wprowadzających bohaterkę wcześniej we wzburzony nastrój.
Podoba mi się wykorzystanie powtórzenia na początku 3. i 4. dnia i jego parafraza w dniu piątym - to ciekawy zabieg.
W pierwszym akapicie dnia 5. na chwilę zmieniłaś czas z przeszłego na teraźniejszy. Trochę mnie to wybiło z rytmu poznawania historii.
Wracając jeszcze na moment do postaci księdza, uderzył mnie jeden moment z jego udziałem, a mianowicie scena, w której stoi przy oknie i przygląda się parze kochających się młodych. Jest to raczej niepokojące/odrzucające. Myślę, że lepiej by było, gdyby ksiądz po prostu zadzwonił do drzwi i w ten sposób przerwał parze.
Opisy scen miłosnych są estetyczne i raczej mi się podobają, choć nie wiem, czy tak potrzebne, jeśli teskt miał skupiać się na jego kryminalnym aspekcie.
Jak już mówiłam, dzięki podziałowi na dni, już od początku tekstu było widać, że historia zmierza do czegoś konkretnego i dzięki temu czytało się z większym zainteresowaniem, To co według mnie można by zrobić, żeby zmniejszyć trochę dezorientację czytelnika na początku, to zacząć pisać od dnia 1. (który byłby tym dniem, który został opisany jako drugi), a dzień pierwszy opisany na końcu nazwać "dniem 0". Ja przez chwilę zastanawiałam się, co się stało z dniem 1 i czy coś mi umknęło, haha. Dopiero na koniec okazało się, co i jak. Można by tego uniknąć, a jednocześnie zachować cały bardzo ciekawy zamysł konstrukcyjny, dzięki temu, o czym napisałam.
Mogłabyś troszkę więcej napisać o miejscu, w którym dzieje się akcja. Czy Marysia mieszka w dużym czy małym mieście, czy ma dobry kontakt z matką, o której wspomina? To by nam pomogło poznać jej postać i zrozumieć motywy, którymi się kieruje. Dobrze, że pojawił się kawałek opisu miasta i hotelu, do którego przyjechała para - to dodało realizmu sytuacji. Za niepotrzebne natomiast uważam stwierdzenie "czarnej sukience, kupionej po pracy" - można by napisać po prostu "swojej nowej, czarnej sukience" i też by wystarczyło; to że kupiona po pracy raczej nie ma znaczenia.
Jeszcze raz podsumowując, tekst mi się podobał i przeczytałam go z zainteresowaniem, więc chętnie poznam kolejne Twoje teksty, jesli będę miała taką możliwość. A jeślu uznasz moje rady za przydatne, chętnie postaram się pomóc również w przyszłości ;)

Nie obchodziły "jej", a nie "ją" - kiedy stosujemy przeczenie, przypadek zmienia się z biernika na dopełniacz
"Jak była nastolatką, pamiętała jego wieczny uśmiech" - konstrukcja sugeruje, że pamiętała uśmiech, kiedy była nastolatką, a nie, że pamięta teraz, że wiecznie się uśmiechał, gdy ona była nastolatką, o co, jak sądzę chodziło. Po drodze pogubił się trochę podmiot i przez to całe zamieszanie

Od: Pióroman Juszek

Początek mnie nie zachwycił, ale nie zraził jakoś bardzo, szybki opis, szybka akcja, zapoznajemy się i jedziemy dalej, tekst pędził tak, że w zasadzie nie interesowała mnie jego jakość, czułem się trochę tak, jakbym czytał komiks. Później zrobiło się gorzej, bo sztampowość dialogów i niewiarygodność historii, która została ogołocona chyba ze wszystkich możliwych szczegółów zmieszała się z podejściem do seksu wyjętym z powieści Sashy Grey. Zaczęło być nieco śmiesznie i powiem szczerze, że jako parodia tekst byłby nawet ciekawy, zwłaszcza z tym twistem z końca. Niestety, w opisie pierwszego razu Marysi przychodzi spostrzeżenie dotyczące uczucia kobiecości związanego ze stosunkiem seksualnym. Z moich obserwacji wyciągam podobne wnioski, chociaż być może nie ujmuję ich w takie słowa; za to więc plus. Spójność, immersja, opisy, to wszystko raczej leży, trudno mi wyobrazić sobie księdza biegającego za tymi ludźmi (dlaczego nie zgłosił sprawy na policję?), trudno mi wyobrazić sobie Marysię, która płonie niemalże zwierzęcym pożądaniem w wieku osiemnastu albo dziewiętnastu lat. Bardzo to dziwne; nie ma żadnego backgroundu, który by to uzasadniał. Dla mnie to jest po prostu akcja jak w porno, a porno wiele wspólnego z rzeczywistością nie ma. Ale nagle okazuje się, że jednak coś w tym opowiadaniu jest, bo zupełnie nie pomyślałem o takim finale. Jest zaskakujący, pomysłowy i nietuzinkowy. Myślę, że gdyby wyciągnąć koncepcję i postawić ją jak taki szkielet do którego dobudowano by porządne opisy, lepsze dialogi i większą konsekwencję zdarzeń byłoby dobrze. Dlatego polecam przepracować to z Jądrem Ciemności, które zawiera świetne opisy i inne elementy.

Okazjonalny brak przecinków po wołaczu, brak znaku zapytania po choćby "Kiedyś zawsze uśmiechnięty, uczynny, a teraz.", "jak" zamiast "kiedy" np. w "Jak była nastolatką, pamiętała jego wieczny uśmiech, luźne sportowe ubrania i sylwetkę biegacza", na pewno w jednym z miejsc "iż" zamiast "że" (nie za bardzo wiem, gdzie to wstawić, ale mi znajoma korektorka nawet te fragmenty, w których bez "iż" byłoby dwa razy "że" odrzucała, podobno "iż" nie jest już za bardzo estetyczne

Od: Pióroman Zygmunt Tymiński

Część :)

Przyznam się szczerze, że jak przeczytałam tytułach to skojarzyło mi się że sławną- niesławną książka 365 dni.
Nie czytałam tej książki , bo nie przepadam za taką tematyką ale kiedyś dla przekory przeczytałam 50 twarzy Greya i to chociaż było dobrze napisane. Czego brakowało mi u ciebie? Przede wszystkim miałam wrażeniez że wstydzisz się opisywać te wszystkie szczegóły seksu ... I jak byś sama nie wiedziała czy pisać o nich czy nie. Niektóre wątki już zaczynały się rozkrecac a tu nagle lądują w łóżku nie wiadomo kiedy i gdzie dokładnie. Ładnie ci idzie opisywanie nastroju , emocji więc nie bój się śmiało. Jak już zdecydowałaś się na taki wariant to go pociągnie do końca.
Bohaterowie i tu mam mały problem. Ten ksiądz taki hmm niby opisany na początku ale jakby nie do końca mi to wystarczyło. Takie trochę nierealne było to że zawsze był tam gdzie ta dziewczyna. Jakby się materializował.

cytat

„ To jakiej kawy się napijesz? – Janek uśmiechnął się do Marysi, oczekując na odpowiedź.

– Marysiu mówiłem, byś się z nim nie zadawała.

Zaskoczona Marysia odwróciła się w kierunku głosu. Znikąd pojawił się duchowny i nie zamierzał odejść. Co gorsza ponownie wtrącał się w nie swoje sprawy. Co on sobie myśli!

– To moja sprawa z kim się spotykam. Niech ksiądz da mi spokój! – krzyknęła i wybiegła z kawiarni.

Tak pięknie zapowiadający się wieczór został zniszczony przez tego durnego klechę. Jak on mógł?! Marysia uciekła pozostawiając zarówno chłopaka, jak i księdza. Magia dnia ulotniła się, pozostawiając szarą rzeczywistość.

Ksiądz zaś podszedł do Janka i szepnął mu coś do ucha. A on tylko zaśmiał się i odszedł. ”

Tak jak tutaj. Bardzo krótka scena pobieżnie opisana i nagle do dialogu wpada ksiądz. I co jeszcze dziwniejsze chłopak nie reaguje, a na koniec nawet się uśmiecha??! Mało to prawdopodobne że nic nie robi, zwłaszcza że powiedział księdzu że chęć ja zabić. Przykro mi ale to taki harlekin, taka opowiastka która kupy się nie trzyma. Jak krótka creepy pasta - I gdyby nią była to by ostatecznie uszło. Brakowało mi opisów miejsca, gdzie z kolei opisy uczuć przestawiła bardzo ładnie więc i z resztą dasz sobie radę.
Ale te braki powodowały że słabo się wczulam w tę historię, takie naiwne to wszystko było.
Mimo to historia wg mnie ma potencjał. Można zrobić z tego świetną opowieść grozy z elementami erotyki. Bo koniec naprawdę ciekawy, że chłopak zdradza plan morderstwa. Ale nie nabudowalas napięcia przez to wogole mnie to nie ruszyło.
Dialogi; nie było ich dużo ale też trochę do poprawy. Takie mało dające sprawie, nie kierowały w jakiś konkretnym kierunku nie cechowały bohaterów. A biorąc pod uwagę że opisylals dziewczynę jako już dorosłą kobietę to jej wypowiedzi były jak u nastolatki.

cytat

„
podziewałem. Śledzisz nas? – Udając oburzenie, podniósł głos i wpatrywał się w niego. – Niech ksiądz chwilę poczeka, pokażę zdjęcia. – Położył szampana wraz z kieliszkami na podłodze i sięgnął do kieszeni.

– Ty podła świnio! – Duchowny nie umiał powstrzymać emocji. – Zostaw ją.

– Bo jak nie, to co? – Zrobił dwa kroki do przodu. – Co się stanie?

– Czy ty nie boisz się Boga? Zostaw ją, proszę! – krzyknął proboszcz.

Marysia słysząc podniesione głosy, wyjrzała z pokoju i zobaczyła ukochanego kłócącego się z duchownym. W tym czasie Janek udając strach, cofnął się o dwa kroki, a ksiądz ruszył, wyciągając ręce przed siebie.

I stało się. Chłopak nieszczęśliwie potknął się o butelkę, utracił kontrolę nad ciałem i poleciał do tyłu, uderzając głową o marmurową barierkę. To był jego ostatni kontakt z luksusem. Czaszka uderzając w kamienną barierę, roztrzaskała się, a z głowy trysnęła krew.

– Nie! – Z ust Marysi wypłynął niekontrolowany krzyk. ”

Sposób śmierci była wręcz komiczny. Bardzo nie realistyczne bo kto potykając się o butelkę wywraca się tak, że aż łeb rozbija o marmur?? Zabij go w inny sposób albo niech się chociaż poszarpią trochę. Ten ksiądz taki fajtłapa więc niekonsekwentnie trzymasz się opisu bo niby zrobił się twardy, zasadniczy a tu taka owieczka ..ojej chyba zabiłem człowieka. Wiesz o co mi chodzi, on tam powinien szalec na przemian ze złości i strachu. Napisz to - opisz to dokładnie.

Ogólnie tragedi nie było ale dobrze też nie. Popracuj nas rozbudowaniem zdarzeń ( poradnik duzo Ci wyjaśni), nad postaciami niech będą bardziej głębokie zwlaszcza mordeca.
Historię jak wspomniałam można przekuć w coś naprawdę super i to chętnie bym przeczytała więc daj znać jak poprawisz opowiadanie :)
Tylko się nie poddawaj! Pisz dalej a będzie lepiej :)

Pozdrawiam
Paula

Od: Pióroman Paula