Komentarze do:
Tao

Cześć WMJ.

Tekst w drugiej osobie często się nie zdarza, więc nie ukrywam, że zaciekawił mnie jego fragment, gdy ukazał się na pierwszej stronie. Czytam z zaciekawieniem i nie zauważam żadnych większych zgrzytów. Pod koniec 5 strony mam wrażenie, że podmiot liryczny trochę za bardzo męczy tym rozważaniem, a za mało otrzymaliśmy tła tych postaci, by wyzwolić większy ładunek emocjonalny. Na początku 7 strony dalej ciągniesz tok myślowy i to zaczyna męczyć, przydałoby się to jakoś przerwać, urozmaicić. Wprowadzenie historii Annie pomaga na to, ale nie wiem czy jest w stanie nas czymś zaskoczyć.

Doczytałem do końca. Utwór jest jak najbardziej na plus. Tekst jest rytmiczny i dobrze się go czyta. Historia i sam problem też bardzo ciekawe. Co zawiodło to postacie. Główny bohater niby rozpacza za swoim przyjacielem oraz tym, że nie odszedł razem z nim, ale nie ma tu jakiś wyraźnych cech samego bohatera czy jego przyjaciela, by poprzeć te uczucia - stąd ciągłe drążenie tematu powoduje znudzenie. Gdybym przed tym tekstem przeczytał jakiś ukazujący ważne momenty tej przyjaźni, to odbiór byłby o wiele bardziej pozytywny, a tak utwór pozostawił uczucie pretensjonalności i pustości przedstawionych w nim sylwetek. Także to jest coś nad czym sugerowałbym popracować i pomyśleć. Poza tym bardzo przyzwoicie i interesująco piszesz. Pozdrawiam i zachęcam do dalszej pracy w gronie Pióromanów.

cytat

„gdyż chciałbym jednak zachować pewną chronologię. Jak już mówiłem na samym początku chciałbym zachować pośród tego chaosu chronologię. ”

- to celowe?

Od: Pióroman Adam Mekla