Proza

Akcja rozgrywa się w ciągu paru tygodni, wiosną w Rybczynie (nazwy geograficzne miały być przypadkowe). Główny bohater 30-letni Lusiek, próbuje powrócić do gry po epizodzie psychiatrycznym. Szuka dziewczyny, posiłkując się portalem randkowym i pracy. Poza tym odwiedza lekarza i parę razy uczestniczy w grupie wsparcia. Główna oś fabuły przetkana jest rozmyślaniami o tym co to znaczy być osobą, (zwłaszcza, że osobowość Luśka jest bytem mocno chwiejnym) wyrzutami sumienia z powodu bycia nieproduktywnym i lękami hipochondrycznymi ogniskującymi się w twarzy głównego bohatera.

Akcja rozgrywa się w ciągu paru tygodni, wiosną w Rybczynie (nazwy geograficzne miały być przypadkowe). Główny bohater 30-letni Lusiek, próbuje powrócić do gry po epizodzie psychiatrycznym. Szuka dziewczyny, posiłkując się portalem randkowym i pracy. Poza tym odwiedza lekarza i parę razy uczestniczy w grupie wsparcia. Główna oś fabuły przetkana jest rozmyślaniami o tym co to znaczy być osobą, (zwłaszcza, że osobowość Luśka jest bytem mocno chwiejnym) wyrzutami sumienia z powodu bycia nieproduktywnym i lękami hipochondrycznymi ogniskującymi się w twarzy głównego bohatera.

Opowiadanie egzystencjalne; premierę miała w "Helikopterze"

Nie jest to opowiadanie, ale bliżej wierszom ku opowiadaniom niż do rozdziałów książek.

“Szedł sobie ptaszek chodnikiem Z wzniesioną do góry głową Robaka dzióbkiem wpół chwycił I połknął go na surowo” Emily Dickinson, “Szedł sobie ptaszek chodnikiem” Historia z 2018 roku.

Żył kiedyś filozof, któremu wyczerpały się wszystkie pomysły...

Opowiadanie o śmierci, starości i podróży każdego z nas.