Proza

Sam nie wiem

Druga i ostatnia część opowiadania korM.

Opowiadanie filozoficzne. Ukazało się w Przeglądzie Literacko- Filozoficznym.

parodia na współczesną sztukę

Akcja rozgrywa się w ciągu paru tygodni, wiosną w Rybczynie (nazwy geograficzne miały być przypadkowe). Główny bohater 30-letni Lusiek, próbuje powrócić do gry po epizodzie psychiatrycznym. Szuka dziewczyny, posiłkując się portalem randkowym i pracy. Poza tym odwiedza lekarza i parę razy uczestniczy w grupie wsparcia. Główna oś fabuły przetkana jest rozmyślaniami o tym co to znaczy być osobą, (zwłaszcza, że osobowość Luśka jest bytem mocno chwiejnym) wyrzutami sumienia z powodu bycia nieproduktywnym i lękami hipochondrycznymi ogniskującymi się w twarzy głównego bohatera.

Akcja rozgrywa się w ciągu paru tygodni, wiosną w Rybczynie (nazwy geograficzne miały być przypadkowe). Główny bohater 30-letni Lusiek, próbuje powrócić do gry po epizodzie psychiatrycznym. Szuka dziewczyny, posiłkując się portalem randkowym i pracy. Poza tym odwiedza lekarza i parę razy uczestniczy w grupie wsparcia. Główna oś fabuły przetkana jest rozmyślaniami o tym co to znaczy być osobą, (zwłaszcza, że osobowość Luśka jest bytem mocno chwiejnym) wyrzutami sumienia z powodu bycia nieproduktywnym i lękami hipochondrycznymi ogniskującymi się w twarzy głównego bohatera.

Opowiadanie egzystencjalne; premierę miała w "Helikopterze"

Nie jest to opowiadanie, ale bliżej wierszom ku opowiadaniom niż do rozdziałów książek.