Komentarze do:
Stanik ofiarny

To po prostu zwykły tekst, tak? Mający wyrażać spostrzeżenie na temat noszenia staników..? Wybacz, nie spodziewałam się chyba aż tak krótkiego tekstu ;) Całość jest poprawnie i fajnie napisana, tylko co tu mogę tak naprawdę ocenić? Bohaterka ma dylematy podobne do tych, które trapią zapewne większość kobiet - mnie akurat nie, więc ciężko mi się postawić w jej sytuacji. Chyba że wziąć pod uwagę czas ubierania się i przymierzania góry ciuchów, zanim wybierze się ten odpowiedni na wyjście ;) Miejsca akcji też za bardzo nie ma jak ocenić, bo prawie nic o nim nie wiadomo - jakieś pole namiotowe. Generalnie określiłabym całość jako fajną bazę pod jakieś większe opowiadanie, rozwinąć wątki, myśli, opisy i mogłoby powstać coś jeszcze lepszego :) Pozdrawiam!

Tu wszystko się zgadza :)

Od: Pióroman Katarzyna B

Coz, krotko i na temat, ale tez naprawde wciagajaco. Bardzo dosadne spostrzezenia, na temat konwencji modowej obecnych czasow, jaka jest noszenie stanikow. Osobiscie tez tego nienawidze i rozumiem bohaterke, jednak ja juz zupelnie odrzucilam ich noszenie, wracaja w laski jedynie przy bluzkach ktore bardzo przeswituja. Wracajac, zywe przemyslenia, czytalo sie je jak prawdziwy dylemat, ktory naprawde moglby sie pojawic w czyjejs glowie.
Jedyne co, to postacie poza glowna bohaterka wspomniane raz czy dwa (partner) niewiele wnosza i rownie dobrze mogloby ich nie byc, i czytaloby sie dokladnie tak samo.
Overall, some really nice thoughts. Powodzenia w dalszym pisaniu i mam nadzieje, ze jeszcze kiedys trafie na cos spod Twojego piora!

Nie widzialam zadnych uchybien. Zdania mimo, ze niektore troche dluzsze, latwe do zrozumienia.

Od: Pióroman Gabriela

Mam tylko dwie minuty, więc się streszczę:
Tekst jest warsztatowo bardzo dobry, przejrzysty, lekki. Pisany naturalnym językiem, czyta się go gładko i przyjemnie.

Co do treści - zaprezentowana w sposób nienachalny (czyt. bez feministycznych dyrdymałów), za to rzeczowy choć krótki. Przedstawiasz problem w taki sposób, że osoba nie mająca podobnych problemów może się utożsamić, zrozumieć i spojrzeć z Twojego punktu widzenia. Jest to zrobione naprawdę dobrze.

Kawał(ek) dobrego tekstu. Krótko, a na temat, a zarazem wyczerpuje temat i jest dobrym przedstawieniem studium konkretnego przypadku.

Byłoby super, gdyby tak właśnie wyglądały artykuły przedstawiające problemy społeczne w portalach/gazetach. Może wtedy bym je czytał, a tak to unikam ich jak ognia od lat ;)

Dobra robota!

Od: Pióroman Zorann

Droga Writerko, przeczytałam szybciutko ten krótki tekst i zastanawiam się na tym, jakiej konkretnie informacji zwrotnej potrzebujesz?
Jest to wycinek jakiejś historii, do której nie ma jak się odnieść, a tym samym nie umiem powiedzieć, czy dany fragment pasuje do reszty. ani czy jego istnienie ma sens w stosunku do całości.

Co do samego tekstu, można go potraktować dwojako, właśnie w oparciu o całość. Może się okazać, że jest zupełnie zbędnym opisem prostych, codziennych czynności, które w nadmiarze mogą nużyć. Jednak jeśli takie opisy nie zdarzają się zbyt często w tekście, a są celowym wskazaniem rozterek bohaterki, które wcale nie mają na celu uwydatniania jej problemów z doborem stroju - można go z powodzeniem zastosować. Myśląc o tym, iż mamy tu do czynienia z wewnętrznym rozdarciem, próbą wyjścia ze schematów, może też być użyty jako narzędzie do rozwoju głównej bohaterki. Jeśli takie ma zastosowanie, to ja osobiście pominęłabym kilka zbędnych zdań o tym jak brzydkie są ramiączka, a skupiłabym się na samym buncie. Jednak tutaj też może być tak, że ona dopiero uczy się rozpoznawać swój rozwój? Wtedy takie postawienie sprawy może być strzałem w dziesiątkę.

Może to moja buntownicza natura, może tak się dzieje w dalszej części utworu, ale ja bym jej dała większy pazur :D

cytat

„Założyć stanik – źle. Zrezygnować z niego – też niedobrze.”

- cóż za kwintesencja rozterek kobiet całego świata. Wciąż jesteśmy oceniane, a kobiety wyzwolone, samodzielne, czy po prostu samoświadome są piętnowane i sprowadzane do parteru.

To chyba tyle, tak na szybko i krótko. Jeśli coś chcesz przedyskutować, to oczywiście pisz śmiało. :)
Pozdrawiam

Od: Pióroman Albi

Witam drogą autorkę!

Pojawiam się jako odzew na prośbę ;)

Przeczytałem i tak do końca nie jestem pewien, co miałbym napisać. Pierwsza myśl to to, że aby ocenić ten tekst, trzeba by chyba umieścić go w kategori popularno-naukowo-filozoficznie-społecznej. No ale przecież, tak do końca to o to chodziło?

Temat ciekawy dla faceta, wiadomo z jakich powodów, tych najprostszych, czyli słowa klucze do wyobraźni. Jednak samo sedno tekstu, czyli dylemat z czy bez jest, delikatnie mówiąc chyba nieocenialny w moim myśleniu.

Forma zapisu to moim zdaniem tekst dziennikarski z elementami dialogu, który jest krótki i poprawny. Przedstawienie zagadnienia jest praktycznie wyczerpujące temat. Wizualizacja problematyki też jest dobra. Nie wiem, co jeszcze można tutaj dodać. :)

Może jako odpowiedź na ten komentarz, dostanę informację, w jakim celu powstał ten tekst :D

Nie poprawiam, bo sam jestem z tego noga.

Od: Pióroman Zczarny