Szczęśliwa. Dlaczego Święta Faustyna niemal na pewno spotkała Jezusa Chrystusa?

Autor: Rafał Sulikowski 

W artykule omawiamy różnice między mistycznymi i duchowymi przeżyciami i wizjami a chorobliwymi stanami psychiki. Najpierw trzeba wyjaśnić podstawowe pojęcia, dalej używane.

     Czym są omamy, urojenia i halucynacje?

      Mogą one występować w postaci błysków, cieni, plam, iskier, migających I punktów. Typowe omamy wzrokowe mają charakter złożony – są to różne przedmioty, zwierzęta, osoby, a nawet rozbudowane sceny. Widziane przedmioty mogą być powiększone, pomniejszone, barwne, ruchliwe, w odczuciu chorego są dziwaczne, niezwykłe.

      Odróżnienie halucynacji wzrokowych i słuchowych od prawdziwych objawień i przeżyć mistycznych może być wyzwaniem, szczególnie w kontekście różnych religii, w tym Kościoła katolickiego. W historii wielu religii, zarówno halucynacje, jak i mistyczne doświadczenia były często opisywane i interpretowane w różny sposób.

      Współczesne badania sugerują, że pewne rodzaje halucynacji mogą być postrzegane jako normalna część doświadczenia religijnego w niektórych kontekstach kulturowych. Różnicowanie między halucynacjami a doświadczeniami mistycznymi może obejmować analizę treści,

kontekstu i wpływu tych doświadczeń na funkcjonowanie osoby. Na przykład, w przypadku doświadczeń mistycznych, wizje czy głosy mogą być zintegrowane z niemistycznym światem, podczas gdy w psychotycznych halucynacjach mogą one być przytłaczające i dominujące.

      W Kościele katolickim, doświadczenia mistyczne są czasami uznawane za święte i mają duże znaczenie duchowe. Jednakże, Kościół również zachęca do roztropności i dyskrecji w interpretacji takich doświadczeń, zwracając uwagę na możliwość psychologicznych lub neurologicznych wyjaśnień.

      Ostatecznie, rozróżnienie między halucynacjami a doświadczeniami mistycznymi często wymaga głębokiego zrozumienia kontekstu religijnego, osobistych przekonań oraz stanu psychicznego osoby doświadczającej takich zjawisk.

     ***
Czy da się rozróżnić prawdziwe wizje mistyczne i przeżycia autentycznie duchowe, szczególnie w katolicyzmie od halucynacji i omamów oraz urojeń? Według teorii piszącego te słowa omamy są chaotyczne, natrętne, zaburzają codziennie funkcjonowanie. Przy wizjach mistycznych nastrój jest wyrównany, a codzienne obowiązki nie są uciążliwe.

     

Różnicowanie między prawdziwymi wizjami mistycznymi a halucynacjami czy omamami jest skomplikowane i wielowymiarowe, szczególnie w kontekście katolicyzmu i innych religijnych tradycji duchowych. Twoje spostrzeżenie dotyczące natury tych przeżyć i ich wpływu na codzienne funkcjonowanie jest ważne i znajduje odzwierciedlenie w podejściach zarówno teologicznych, jak i psychologicznych.

     1. Charakterystyka przeżyć mistycznych: Prawdziwe wizje mistyczne w katolicyzmie są często opisywane jako głęboko poruszające, osobiste spotkania z Boskością lub świętymi, które mają klarowny, pozytywny wpływ na życie wewnętrzne i zewnętrzne osoby doświadczającej. Takie przeżycia mogą prowadzić do głębokiej transformacji duchowej, zwiększenia miłości i empatii wobec innych, a także mogą mieć konstruktywny wpływ na codzienne życie i obowiązki.

     2. Omamy i urojenia: Z kolei omamy i urojenia, często występujące w kontekście zaburzeń psychicznych takich jak schizofrenia, mają tendencję do bycia chaotycznymi, niepożądanymi i często przerażającymi. Mogą one znacząco zakłócać codzienne funkcjonowanie, relacje międzyludzkie i ogólny stan zdrowia

psychicznego.

     3. Kryteria rozróżnienia:
- Zgodność z doktryną: W katolicyzmie jednym z kryteriów rozróżniania prawdziwych wizji mistycznych od omamów jest ich zgodność z doktryną Kościoła. Wizje lub objawienia, które są w konflikcie z nauczaniem Kościoła, są zazwyczaj traktowane z podejrzliwością.
- Owoce duchowe: Innym ważnym aspektem jest owoc duchowy tych doświadczeń. Prawdziwe wizje mistyczne zazwyczaj prowadzą do głębszej wiary, nadziei, miłości i innych cnót chrześcijańskich.
- Ocena psychologiczna: Często zaleca się też ocenę psychologiczną, aby wykluczyć zaburzenia psychiczne jako źródło tych doświadczeń. Psychologia religii i duchowości dostarcza narzędzi do rozróżnienia doświadczeń mistycznych od psychopatologicznych.

     4. Rola ekspertów: W procesie rozróżniania ważną rolę odgrywają duchowni, teolodzy i psychologowie, którzy mogą pomóc zinterpretować naturę doświadczeń oraz ich wpływ na życie osoby doświadczającej.

      Podsumowując, chociaż istnieją sposoby na próbę rozróżnienia prawdziwych wizji mistycznych od halucynacji i urojeń, każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny. Istotne

jest, aby pamiętać, że zarówno w teologii, jak i w psychologii, granice te mogą być niejednoznaczne i wymagać głębokiego zrozumienia oraz delikatnego podejścia.

     ***
Istnieją pewne kryteria, które mogą pomóc odróżnić halucynacje od doświadczeń mistycznych. Oto kilka z nich:

     1. Kontekst i znaczenie: Doświadczenia mistyczne często mają głębokie znaczenie duchowe i są związane z osobistym rozwojem lub przemianą. Halucynacje mogą nie mieć takiego znaczenia i często są bardziej przypadkowe.

     2. Trwałość wpływu: Mistyczne doświadczenia mogą mieć długotrwały wpływ na życie osoby, prowadząc do trwałych zmian w zachowaniu i postawach. Halucynacje zwykle nie mają tak długotrwałego wpływu.

     3. Zgodność z tradycją religijną: W przypadku religii, takich jak katolicyzm, doświadczenia mistyczne są często oceniane w kontekście zgodności z doktryną i tradycją religijną.

     4. Osobiste przekonania: Osobiste przekonania i otwartość na doświadczenia duchowe mogą wpływać na interpretację i wartość przywiązywaną do doświadczeń mistycznych.

     5. Stan zdrowia psychicznego: Ocena stanu zdrowia psychicznego jest ważna, aby wykluczyć

możliwość, że halucynacje są objawem zaburzeń psychicznych.

     6. Reakcje społeczne i kulturowe: Społeczne i kulturowe reakcje na doświadczenia również mogą pomóc w ich ocenie. Doświadczenia akceptowane i wspierane przez społeczność mogą być postrzegane jako bardziej autentyczne lub wartościowe.

     7. Badania naukowe: Istnieją badania, które próbują zrozumieć i sklasyfikować różne rodzaje doświadczeń mistycznych i halucynacji, w tym ich potencjalne korzyści terapeutyczne.

      Warto pamiętać, że każde doświadczenie jest indywidualne i jego interpretacja może się różnić w zależności od wielu czynników. Ostateczna ocena często wymaga wszechstronnego podejścia, które uwzględnia zarówno naukowe, psychologiczne, jak i duchowe aspekty doświadczenia.

     ***
Kościół katolicki posiada wytyczne dotyczące doświadczeń mistycznych. Te wytyczne są oparte na autorytecie Pisma Świętego, nauczaniu Ojców Kościoła oraz wyjaśnieniach teologów, w tym wielu znanych mistyków. Obejmują one zarówno zapisy doświadczeń osób obdarzonych łaską mistyczną, jak i zasady ich prowadzenia, aby uchronić je przed błędem i ułatwić duchowy

postęp.

      Mistyczna teologia, będąca częścią tych wytycznych, zajmuje się nie tylko zapisywaniem doświadczeń mistycznych, ale również formułowaniem zasad dla osób, które mogą kierować duszami w drogach mistycyzmu. Zadaniem teologii mistycznej jest również zwrócenie uwagi na błędne systemy modlitwy, takie jak kwietystyka czy półkwietystyka, oraz na samooszukiwanie się dusz, które mogą mylić moce ciemności z mocami światła lub porywy własnego egoizmu za komunikaty Boże.

      Kościół katolicki podkreśla również potrzebę rozwagi i dyskrecji w interpretacji doświadczeń mistycznych, zwracając uwagę na możliwość psychologicznych lub neurologicznych wyjaśnień. W tym kontekście, doświadczenia mistyczne są czasami uznawane za święte i mają duże znaczenie duchowe, ale jednocześnie poddawane są rygorystycznej ocenie w celu potwierdzenia ich autentyczności i zgodności z doktryną Kościoła.

     rafał sulikowski